سکینه محمدی آشتیانی، مادری ۴۳ ساله با دو فرزند، از اهالی شمال غربی ایران، سال ها در انتظار پایان یافتن بی رحمانه زندگیش به سر برده است. او از سال ۲۰۰۶ به حکم اعدام به وسیله سنگسار محکوم بوده است، حکمی ناعادالنه که پس از محکومیت به «زنای محصنه» صادر شده است. سرنوشت او در دست یک نظام قضایی بی رویه و پرایراد است که از ابتدا در باره او به خطا رفته است. استیصال او باعث شده که عده بی شماری در سراسر جهان به هواداری از او اقدام کنند و با اظهارات مبهم مقامات ایرانی در باره وضعیت قانونی وی مواجه شوند. اکنون به نظر می رسد این مقامات در صدد هستند او را با ادعای جرم دیگری ـ قتل ـ اعدام کنند
